Tunezja
Spółka posiada obecnie trzy koncesje tunezyjskie, które składają się na zróżnicowany portfel aktywów rozwojowych i poszukiwawczych.
Aktualnie Spółka prowadzi wydobycie ropy naftowej i gazu w Tunezji na dwóch koncesjach, spośród trzech łącznie posiadanych koncesji, różniących się poziomem udziału operacyjnego Spółki. Produkcja ta może być zasilana za sprawą charakteryzujących się niskim ryzykiem wierceń eksploatacyjnych, a znaczne szanse na jej wzrost w perspektywie średnio- i długoterminowej upatrywane są w prowadzeniu intensywnych poszukiwań w najbliższym sąsiedztwie dotychczasowych odkryć [ang. near-field exploration] w ramach obszarów koncesyjnych Spółki.
Poglądowy przekrój geologiczny przedstawiający budowę geologiczną oraz typy pułapek złożowych na koncesjach Serinus w Tunezji.
Koncesje
-
Na obszarze koncesji Sabria (łączna powierzchnia 26 195 akrów, Serinus posiada 45% udział w prawie użytkowania ) znajduje się duże złoże lekkiej ropy w utworach ordowiku, które dzięki dużym rezerwom o wysokim wskaźniku żywotności [ang. reserves life index] zapewnia Spółce stabilną bazę produkcji.
Złoże ropy w utworach ordowiku na obszarze koncesji Sabria zawiera 358 MMbbl OIIP (P50)1, przy czym dotychczas rozwiercono je jedynie 8 otworami (łącznie wykonano 12 otworów, w tym uwzględniając rekonstrukcje wcześniejszych). Jest to złoże o charakterze litologicznym o znacznych rozmiarach obejmujących ciągły profil utworów: Upper Hamra, Lower Hamra i El Atchane, które w całości nasycone są ropą.
Niskokosztowe programy zagospodarowania mogą w krótkim czasie zapewnić wzrost wydobycia z istniejących już odwiertów. W ocenie Spółki, nowe odwierty rozpoznawcze na koncesji Sabria łączyłyby się z niskim poziomem ryzyka, stanowiąc istotną szansę na zwiększenie wydobycia w perspektywie średnio- i długoterminowej.
Schematyczny przekrój przedstawiający pułapkę litologiczną o zasięgu regionalnym na obszarze koncesji Sabria.
Mapa pola Sabria przedstawiająca obszary ryzyka poszukiwawczego w obrębie złoża. Większość obszaru koncesji charakteryzuje się bardzo niskim lub niskim ryzykiem dla odwiertów, tworzonych w celach poszukiwawczych i zagospodarowania.
Sabria – wiercenia rozpoznawcze: segmenty ryzyka
I. Bardzo niskie ryzyko wiercenia w rejonie dobrze rozpoznanym otworami
II. Niskie ryzyko wiercenia w obrębie podniesień lub „up-dip” z potwierdzoną roponośnością obszaru. Miejsce rozpoznane sejsmicznie, ale położone dalej od otworów
III. Umiarkowane ryzyko wiercenia w pobliżu obszaru dobrze rozpoznanego wiertniczo i w miejscu mającym podobne jak tam podniesienie do strefy nasyconej ropą. Jednak przez południową część struktury Sabria przebiega uskok zrzutowo-przesuwczy. Pobliskie odkrycia wskazują na obecność ropy w tym bloku tektonicznym
IV. Umiarkowane ryzyko wiercenia w rozpoznanej skale zbiornikowej, zgodnie z upadem najniżej rozpoznanych złóż ropy
V. Wysokie ryzyko wiercenia na obszarze daleko od istniejących otworów i poniżej rozpoznanych złóż ropy
-
Ze złóż triasowych formacji TAGI na obszarze koncesji Chouech Es Saida (52 480 akrów, Serinus posiada 100% udziału w prawie użytkowania) wydobyto dotychczas ponad 9,8 MM BOE i nadal są w stanie pełnić funkcję stabilnej bazy dla produkcji Spółki.
Głębiej położone sylurskie piaskowce Acacus oraz osady stożku Tannezuft, które dotychczas zostały rozpoznane dwoma otworami z pozytywnymi wynikami opróbowania i uzyskanej produkcji węglowodorów, stanowią ogromny potencjał rozwojowy dla Serinus. Sylurskie piaskowce Acacus, które są głównym poziomem roponośnym na obszarze koncesji Chouech Es Saida, zaczynają odgrywać również w południowej Tunezji ważną rolę jako nowe poziomy ropo – gazonośne z praktycznie 100% prawdopodobieństwem sukcesu dla otworów poszukiwawczych.
Ilustracja przedstawiająca stratygrafię i mechanizm powstawania pułapek na obszarze koncesji Chouech Es Saida i Ech Chouech. Pierwotnie ropę naftową wydobywano z rzecznych osadów triasowych formacji TAGI. Obecnie celem poszukiwawczym na południu Tunezji stały się syluryjskie piaski deltowe Acacus, z których uzyskano wysokie wydajności ropy, gazu i kondensatu. Piaskowce stożka o dużej miąższości zalegają bezpośrednio nad kompleksem łupków o dużej miąższości, które stanowią doskonałą skałę macierzystą. Zawartość gazu i kondensatu w tych piaskowcach została potwierdzona na obszarze koncesji Chouech Es Saida.
Osady stożka Tannezuft, występujące jedynie w ramach koncesji Chouech Es Saida i Ech Chouech, osiągają 45 m miąższości i zostały w całości przewiercone (osiągając ich podłoże) otworami: CS-Sil-1 (wykonanym w 2010 r.) i CS-Sil-10 (wykonanym w 2011 r.). W wyniku ich opróbowania uzyskano przypływ kondensatu i gazu z różnych poziomów piaskowów z wydatkami, odpowiednio, 850 bbls/dziennie i 6,7 MMcf/dziennie.
Ilustracja przedstawia konfiguracje pułapek złożowych w obrębie utworów syluryjskich w koncesjach Chouech Es Saida i Ech Chouech.
-
Od czasu odkrycia w 1970 roku złoża ropy na koncesji Ech Chouech (33 920 akrów, Serinus posiada 100% udziału w prawie użytkowania) produkcja ropy z formacji TAGI prowadzona była okresowo. Koncesja Ech Chouech sąsiaduje z blokiem Chouech Es Saida i posiada podobnie wysoki, rosnący potencjał poszukiwawczy związany z utworami sylurskimi, które nie zostały dotychczas rozwiercone, a rozpoznanie opiera się o wyniki sejsmiki 3D wykonanej w 2008 r.
